
هشدار عضو کمیسیون آموزش مجلس درباره «کیفیت آموزش»
تعداد بازدید : 4
رتبه علمی کشور در وضعیت زرد
اگر نظام آموزش و پرورش ما با همین فرمان جلو برود و با نسخههای قدیمی اداره شود، نگرانیهای بسیار شدیدی از نظر علمی - فن آوری - صنعت و تکنولوژی خواهیم داشت
نویسنده : دریا وفایی / گروه تحریریه
چندی پیش از سوی سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی، آخرین وضعیت تحصیلی دانش آموزان ایران اعلام شد. میرحمایت میرزاده گفته بود «میانگین معدل دانش آموزان کل کشور بین ۹ تا ۱۲ است و این یک زنگ خطر جدی برای سیستم تعلیم و تعلم کشور محسوب میشود». پیشتر هم تعداد دیگری از اعضا این کمیسیون درباره اُفت کیفیت آموزش در کشور هشدار داده بودند. در همین رابطه با عبدالحمید فیاضی عضو کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی به گفتگو نشستیم که درادامه میخوانید:
-رتبه علمی ایران در دنیا چند است؟
رتبهها متفاوت است مثلاً تا سالهای قبل از نظر علمی و پژوهشی وضعیت بدی نداشتیم اما اکنون جایگاهمان چندان مطلوب نیست و سطح علمیمان کاهش پیدا کرده است، به گونهای که حتی کشورهایی مثل عربستان و ترکیه از ما جلو زدند.
-علتش چیست؟
به هر حال هزینه برای علم و آموزش درکشورما زیاد نیست و موضوع مغفول و مهم هم این است.
-هزینهها شامل چه مواردی میشود، چه مؤلفههایی نیاز به تقویت دارد؟
مواردی چون: نیروی انسانی- امکانات-تکنولوژی، همه اینها از مهمترین شاخصهها برای ارتقاء سطح رتبه علمی یک کشور محسوب میشود که متاسفانه در ایران آن طور که باید مورد اهمیت قرار ندارد. شما ببینید در کشورما به معلمان چقدر حقوق میدهیم، پرداختیها به هیئت علمیها چقدر است، برای پژوهشها چقدر اعتبار و بودجه تخصیص میدهیم، خب همه اینها هزینهبر است. متاسفانه ما در این زمینه خیلی کم هزینه میکنیم و اصلاً با سایر کشورها قابل مقایسه نیست. اتفاقاً با همین بضاعت ناچیز مالی و اعتباری که یک مقدار راندمان علمی نسبتاً خوبی داریم، به نظرم شاهکار کردهایم. درصورتی که اگر توجهات بیشتری به مباحث علمی و آموزشی و پژوهشی داشته باشیم مطمئناً حرف اول را در دنیا خواهیم زد. ایرانیها قابلیت ارتقاء علمی به سطح درجه یک را دارند اما با موانع مالی جلوی آن گرفته میشود.
-یعنی عامدانه است؟
به هرحال اگر عامدانه هم نباشد، اینکه نسبت به حوزه بسیار مهمی چون آموزش و پژوهش نگاههای مالی و بودجهای قوی وجود ندارد، خودش جای تأمل است.
- با توجه به کیفیت کنونی آموزش در مقاطع مختلف تحصیلی، آیا امیدی هست که مثلاً برای 20 سال آینده کشور بتوانیم دانشمندان برجستهای مانند: دانشمندان هستهای- پزشکی ونظامی که حاصل نسلهای علمی گذشته هستند، تربیت کنیم؟
البته نمیتوان گفت که همه این دانشمندان حاصل دهههای قبل هستند و خب ایران درحال حاضر هم دارد دانشمند تربیت و تولید میکند؛ منتهی این یک واقعیت است که بگوئیم هر چه جلوتر میرویم کیفیت دانشمندان امروز ایرانی در حال کاسته شدن است و به عبارتی بنیه علمی قبل را ندارند. تاکید میکنم که با توجه به بی مهریهای بودجهای و محدودیتهای مالی برای بخش علم و دانش کشور، پیشرفتهای دانشگاههای معتبر و مراکز دانش بنیان و پارکهای علم و فن آوری، قابل تحسین است.
-کیفیت آموزش در سطح دبستان را چگونه میبینید؟
بدون تعارف بگویم که در آموزش عمومی بسیار ضعیف هستیم، مخصوصاً در آموزش و پرورش که عملکرد ضعیفی دارد. در آموزش و پرورش سرمایهگذاری شایسته و بایستهای برای این مقوله نمیشود. وقتی آموزش و پرورش به صورت بخور و نمیر اداره میشود نمیتوانید از آن انتظار تحول داشته باشید. این آموزش و پرورش که آه دربساط ندارد مسلماً نمیتواند زمینه ساز رشد در مقاطع بالاتر شود.
-در واقع کیفیت آموزش در گرو حقوق و حق الزحمه دریافتی معلمان است؟
ببینید، صرفاً بحث حقوق معلم نیست، مساله فراهم بودن بستر مناسب از همه جهات است. رعایت استانداردهایی که امروز دردنیا میبینیم برای بحث تعلیم و تربیت و آموزش هزینه میشود. بپذیریم که با بودجههای بخور و نمیر نمیتوان کیفیت آموزش کشور را ارتقا داد.
-با این تفاسیر چه آینده علمی را میتوان برای کشور متصور بود؟
هشدار من نماینده این است که اگر نظام آموزش و پرورش ما با همین فرمان جلو برود و با نسخههای قدیمی اداره شود، نگرانیهای بسیار شدیدی از نظر علمی - فن آوری - صنعت و تکنولوژی خواهیم داشت. چیزی شبیه گیرافتادن در بن بست و وابستگی به کشورهای دیگر.